Wat doe jij met je jaarringen?

Tijdens een training heb ik het over ‘de oudere medewerker’. Ik zie sommige deelnemers ineenkrimpen. Als ik daaraan toevoeg dat in de praktijk de grens voor oudere werknemers op 40 ligt, komen de tongen los: ‘Wat? Al bij 40?’

We hebben het er niet over
Leeftijdsbewusteloosheid - ik kom het vaak tegen. ‘Ik ben 42, maar ik voel me 27.’ Of, als variatie op een thema: ‘Ik ben al 3 jaar 49’. Het lijkt wel alsof er een zwarte grens ligt bij 40 en zeker bij 50. We willen het daar niet over hebben, want tegenwoordig moet je vooral jong blijven.

Oud is out
Waarom wordt 'oud' gevoeld als 'out'? Wat is er in hemelsnaam mis met ouder worden en met oud zijn? We worden steeds ouder en weten tot op hoge leeftijd ons leven een zinvolle invulling te geven. Lichamelijk houden we onszelf in conditie. Geestelijk zorgen we dat we bijblijven, trainen onze hersenen en houden belangstelling voor de wereld om ons heen.

Contrast
Wat een vreemd contrast met de werkvloer. Daar lijkt een andere werkelijkheid te heersen. Er wordt gevochten om de weinige jongeren die er zijn. Vanaf 40 lijk je niet meer interessant en is leeftijd en ervaring een nadeel. Was het vroeger een bewijs van trouw en loyaliteit als je 40 jaar bij dezelfde werkgever werkte, nu word je met argusogen aangekeken als je 3 jaar hetzelfde werk doet bij die ene organisatie.

Gemiddelde ambtenaar
Deze benadering past niet bij de ‘echte’ werkelijkheid. Bij de overheid is de gemiddelde ambtenaar ver boven de 40. De grootste groep is 50+, gevolgd door de groep veertigers. Oudere medewerkers die nog heel veel plannen hebben voor hun loopbaan. Die zich willen blijven ontwikkelen, trainingen volgen, nieuwe dingen leren. En dan schrik ik, iedere keer weer, als ik verhalen hoor over organisaties die niet meer in hen willen investeren.

Beelden
De maatschappelijke beelden over ‘oudere werknemers’ zijn heel hardnekkig. Je kunt er tegenaan schoppen, er boos over worden. In een hoekje gaan zitten mopperen over het onrecht dat je wordt aangedaan. Ik geef je op een blaadje dat het niet gaat helpen. Integendeel: het maakt dingen alleen maar erger en je wordt er zelf niet blijer van. Wil je een betere oplossing horen? Ik doe je een voorstel.

Geheim verbond
Je kent ongetwijfeld het motto van de drie musketiers: 'Eén voor allen, allen voor één'. Laten we als ervaren werkers ‘stiekem’ een geheim verbond sluiten. Vanaf nu gaan we het anders aanpakken. We benoemen onszelf (tromgeroffel!) eervol tot LeeftijdsAmbassadeurs. Dat wordt misschien wel even slikken, want de eerste stap is dat we open en eerlijk zijn over onze leeftijd. Dus: we noemen gewoon onze leeftijd en voegen eraan toe: ‘Heerlijk hè?’ Waarna we onze gesprekspartner met een grote glimlach aankijken.

Trots
Wedden dat er dan meteen een gesprek op gang komt waarom je dat zo heerlijk vindt? Prachtig! Een unieke kans om met trots te vertellen wat het (werkende) leven je heeft geleerd en hoeveel profijt dat geeft aan een werkgever.
Wees blij met je leeftijd. Blij met wat er achter je ligt, maar ook met je toekomst. Koester - vanaf nu - je jaarringen! Laat me vooral je ervaringen weten!

► Fotocredit
Bovenrand: Pixabay | Daniel Nebreda 3102439
In blog: Pixabay | Herbert Bieser 4026266