Ik ben op reis in mijn 61ste jaar en neem mee …

Mijn 50ste vierde ik uitgebreid: een heerlijke bijeenkomst met familie en vrienden. De vreugde over een loopbaanswitch naar een nieuw rechtsgebied gaf de verjaardag een bijzondere kleuring. Hoe anders is het nu, met mijn 60ste verjaardag. Ik kijk op een nieuwe manier naar het leven. Sadder and wiser, zoals de Engelsen het omschrijven.

Kwetsbaarheid
Een flink aantal keren werd ik geconfronteerd met de kwetsbaarheid van het leven. Dierbare familieleden en vrienden overleden. Ziektes en operaties doen de ronde om me heen. Zelf kwam ik met een gebroken heup in het ziekenhuis. (Dat herstelproces had nogal wat effecten; lees het blog De stressles van een niet zo leuke tijdelijke invalide.) Mijn man kreeg te maken met een spoedoperatie aan een oog.

Loopbaanswitch
Op mijn 54ste maakte ik een nog veel ingrijpender loopbaanswitch. Van jurist in overheidsdienst naar een eigen bedrijf als trainer en coach. Met hart en ziel stortte ik me op de begeleiding van 40+ ambtenaren. Als snel merkte ik dat niet iedereen gediend is van mijn benadering. ‘Wij doen niet aan leeftijdsbewust personeelsbeleid, dat vinden we discriminerend!’ Ai. De eerste paar keren was ik zo verbijsterd dat ik geen reactie wist te geven.

Vooroordelen
Ook merkte ik dat er veel vooroordelen heersen over ambtenaren. Als het dan ook nog om ‘ervaren ambtenaren’ gaat, lijken de rapen helemaal gaar te zijn. ‘40+ ambtenaren? Die zijn levend dood!’, zo werd mij ooit verteld (lees het blog). Zonder enige relativering.

Ondernemer zijn
Het ondernemerschap is voor mij een nieuwe tak van sport. Met eigen uitdagingen. Mogelijke opdrachtgevers die lachen als ik mijn tarieven noem. En dan een bedrag aangeven waarvan ik niet eens mijn onkosten kan betalen. Organisaties die ik een voorstel voor een presentatie stuur en binnen een dag laten weten geen belangstelling te hebben. In één zin. Op mijn vraag wat maakt dat er geen belangstelling is en of ik iets aan het voorstel kan veranderen om het passender te maken, komt geen reactie.

Groei
Deze ervaringen maken me boos en verdrietig. Maar wees niet bang: dit wordt geen klaagverhaal! Er staan ontelbare prachtige ervaringen tegenover. Met tien jaar langer leven doorzie ik situaties en mensen sneller dan voorheen. Ik groeide in mijn vak als trainer en coach en werk efficiënt en effectief om resultaten te bereiken. Ik ontwikkelde mijn eigen stijl en weet die steeds beter naar voren te brengen. Talloze deelnemers aan trainingen en workshops, talloze coachklanten staan voor altijd in mijn geheugen gegrift door de ontroerende gebeurtenissen waarvan ze me deelgenoot lieten zijn.

Nog meer groei
Mijn boek De V-factor, loopbaanroman voor de 40+ ambtenaar zag het licht.  Niet alleen iets waar ik trots op ben, maar ook een handige ondersteuning voor training en coaching.
Dankzij jaarlijkse nascholingscursussen leerde ik veel bij en kan ik kiezen welke benadering het beste bij iemand aansluit. Ik ben heel blij met mijn opleidingen voor electronic coaching (e-coaching), waardoor ik op een andere manier mensen kan begeleiden.
Businesscursussen hielpen me om beter te worden als ondernemer. Doelgroepbepaling, personal branding, nieuwsbrieven, blogs, social media – ik draai er mijn hand niet voor om en beleef er veel plezier aan.

En als mens?
Als zestiger word ik een beetje weemoedig door de wetenschap dat de ‘grootste helft’ van mijn leven erop zit. Het geeft me een sense of urgency: wat wil ik nog doen? Wat is voor mij belangrijk in deze levensfase? Wat laat ik gaan?
Maar ook de vraag: hoe lang ga ik door met werken? Geen onbelangrijke, zeker niet met een echtgenoot die elf jaar ouder is. Gelukkig geeft hij het goede voorbeeld door op zijn 70ste nog ‘gewoon’ aan het werk te zijn in zijn psychologiepraktijk. Van stoppen is bij mij dus geen sprake!

Motto
Alles overziende neem ik het nodige mee uit de afgelopen zestig jaar. Ze hebben me gevormd tot de persoon die ik ben. Het motto van mijn 50ste verjaardag was: ‘Vive la vie!’ en dat geldt nog steeds. Ik blijf het leven vieren!