Het geheim zit in het rietje

Ik heb een nieuwe partner. En mijn man is enthousiast. Een bijzonder iemand, van Italiaanse komaf. Uit Como, om precies te zijn. Ik ken hem pas twee weken, maar onze relatie ontwikkelt zich snel. Hij heet Bulgheroni. Dat is me iets te plechtig, ik noem hem Boelgie.

Hulp
Hoe leuk ook, zo’n nieuwe relatie is wel wennen, zeker met een buitenlander. Gelukkig kon ik deskundige hulp inroepen om onze verbintenis nog mooier te laten worden. Bij een andere Italiaan, dat leek me het beste.

Voorbeeld
Matteo, zo heet die ander, vindt het erg leuk dat ik ‘op mijn leeftijd’ (mijn woorden) aan iets nieuws begin. Blij en gedreven vertelt hij hoe je dat met een Italiaan aanpakt en doet voor wat ik moet doen. Vol vertrouwen volg ik zijn voorbeeld. Ik gebruik mijn mond en begin.

Een speciale partner
Oké, nu wordt het tijd om iets toe te voegen aan mijn beschrijving van deze liefdesrelatie. Voordat je denkt dat je in het verkeerde soort blog bent beland. Dus: ik moet je teleurstellen(?) – mijn nieuwe liefde is een muziekinstrument.

Dat wil ik ook
Na jaren verrukt geluisterd te hebben naar hobomuziek is het tijd om het zelf te proberen. Matteo is mijn muziekmeester en ik luister aandachtig naar hem. De hobo zelf blijkt geen enkele klank te hebben. Ik blaas erdoorheen en hoor alleen verplaatste lucht. Het geheim zit in het rietje. Als hij daarop blaast, komt er opeens geluid. Dat wil ik ook.

Gepruts
Maar hoe ik ook mijn best doe, als ik op het rietje blaas, gebeurt er niets! Mijn jarenlange blokfluitspel heeft geen waarde. Dit is een hele andere techniek. Na veel gepruts lukt het me om iets van een geluid te maken. Het stelt weinig voor vergeleken bij de prachtige klank van mijn meester. Hij geeft me wat tips.

Niet opgeven
Als huiswerk moet ik elke dag op het rietje blazen en niet opgeven. Als troost zegt Matteo dat de hobo volgens het Guinness Book of Records het lastigste muziekinstrument is. Zelf begon hij op zijn negende. Licht ontmoedigd fiets ik naar huis.

Vuvuzela
Toch is dit nog steeds wat ik wil. Elke dag oefen ik en zo af en toe komt er geluid uit. Na een paar dagen lukt dat bij de helft van mijn pogingen. Ik ga vooruit. Mijn man schrikt zich te pletter als ik voor het eerst het rietje in de hobo zet en blaas. Hij komt aangelopen vanuit zijn kamer en zegt: ‘Ik dacht dat er iemand buiten met een vuvuzela stond te tetteren!‘ Je weet wel, die Zuid-Afrikaanse toeter die bekend werd bij het wereldkampioenschap voetbal. Het is even wennen, voor ons allebei.

Geluk
Op je 62ste een muziekinstrument leren bespelen, gaat niet vanzelf. Maar het oefenen en bezig zijn met muziek maakt me gelukkig. Erik Scherder, de bekende breinprofessor, schreef een boek over de bijzondere werking van muziek op je hersenen. Ze worden er fitter van. Da’s mooi meegenomen.

Kies!
Er is niemand die bijhoudt of ik oefen. Het is mijn eigen keuze om dit op te pakken. Of ik er talent voor heb, zal over een tijdje blijken. Mijn ontdekkingsreis is begonnen!

Wanneer deed jij voor het laatst iets voor het eerst? Doe wat je graag wilt doen en laat je niet tegenhouden. Niet door anderen en zeker niet door je leeftijd!

PS
Wil je het vervolg ontdekken van dit muzikale avontuur? Ik schrijf er regelmatig over.
Blog 2: Niet bijten, maar kussen
Blog 3: Een oud mannetje met verticale lippen
Blog 4: Bij uit is het in en bij in is het uit
Blog 5: Hij is 65 centimeter en laat je levenslessen ontdekken
Blog 6: Van hobohobbels naar loopbaanlessen? Ja, dat kan!

► Fotocredit
Bovenrand: Gerd Altmann via Pixabay
In blog: Jan Bednář’via Pixabay