Het onmogelijke gebeurt op bestelling

De directie vraagt me om dingen uit te leggen. Aan mensen die zich niet druk maken over dingen waarover ik dat wel doe. Met als doel dat die anderen voortaan iets langer nadenken.

We zijn ermee bezig
Ik snap wel waarom ze het willen. Als bestuur moeten ze laten zien dat ze bezig zijn met juridische kwaliteitszorg. Wat ligt er meer voor de hand dan de juridisch controller (ik in mijn ‘vorige leven’ als jurist) iets laten schrijven in het personeelsblad? Dan kan dit punt snel van het actielijstje.

Ambitieus
Toch zie ik wel een probleem: het moet over iets juridisch gaan. En zodra dit uit de titel blijkt, haken de meeste lezers af. Ik besef dat de directie me heeft ingehuurd voor een ambitieus plan. Dat schrijven lijkt me echter leuk. Ik accepteer en peins hoe ik dit aan zal pakken.

Verschrikkelijk
Ik besluit te starten met het meest vreselijke ambtelijke onderwerp: de mandaatregeling. (Voor niet-ambtelijke lezers: niet elke ambtenaar mag zomaar elke brief ondertekenen. Dat mag alleen als ergens staat dat dat mag. Dit heet mandaat en daar is uiteraard een regeling voor: inderdaad, de mandaatregeling. Vind je dat overdreven? Nou, je kunt je misschien voorstellen dat brieven die over veel geld gaan of toestemming geven voor iets groots, goed in elkaar moeten zitten. Degene die tekent, is verantwoordelijk en daarom mag soms alleen een afdelingshoofd of hogere ondertekenen.)

Schrijfsel
In plaats van een saaie, droge tekst schrijf ik een juridische column. Luchtig, grappig, met af en toe zelfs pittig commentaar op die juristen die altijd wat te zeuren hebben. Een vreemde, nieuwsgierig makende titel erboven en mijn eerste schrijfsel is klaar. Nog even vraag ik me af of dit wel door de censuur komt, maar de redactie, inclusief de directeur, keurt het goed.

En toen
Kort nadat het personeelsblad is verschenen, merk ik dat mensen me aanspreken en mails sturen. Ze vinden het stuk leuk en kijken uit naar het volgende! Jemig, dat had ik niet verwacht. Het blijkt de start van een serie die ik met steeds meer plezier schrijf. Subsidies, inkoopvoorwaarden, Europese regelingen – het onderwerp kan me niet taai genoeg zijn.

Juridisch gezeur
Als jurist dwong ik mezelf om verder te kijken dan mijn vak. Om me te verplaatsen in de lezer die niks moest hebben van juridische haarkloverij. Mijn niet-juridische collega’s wilden alleen maar weten wat ze moesten doen om zo min mogelijk last te hebben van juridisch gezeur.

Kijk jij wel eens met de blik van een ander naar jezelf of je expertise? Doe het – het werkt verfrissend en brengt je nieuwe inzichten!

PS Pas veel later zag ik dat met dit schrijven het zaadje werd geplant voor het schrijven van blogs. Dat woord kende ik toen nog niet, maar mijn hoofd en hart waren er al mee bezig voordat ik het doorhad.

► Fotocredit
Pixabay | AJRMK 698286