Dit is mijn verhaal, maar misschien ook dat van jou

Het begon dertien jaar geleden, met een ontdekkingstocht van een jaar. Ik vond het niet fijn om onderweg te zijn, zonder te weten waar ik uitkwam. Na dat jaar wist ik het wél en gooide ik mijn leven en loopbaan heel bewust overhoop. Ik ging terug naar de schoolbanken en volgde tegelijkertijd twee opleidingen. Met mijn ambtenarenwerk er gewoon naast was dat een behoorlijk zware combinatie.

Investering
Om die last iets te verlichten, deed ik de investering om minder uren te werken. Zo maakte ik de kans groter dat ik mijn opleidingen kon afronden en mijn toekomst anders kon invullen. Dat lukte in de zomer van 2012. Meer details vind je in het blog over mijn vorige leven als jurist. Daarna opnieuw een grote stap: na 30 jaar ambtenaarschap startte ik mijn bedrijf.

Stoppen
Ervaren Ambtenaren bestaat nu elf jaar. Ik ben ondertussen 64 en realiseer me dat ik een keer ga stoppen met mijn bedrijf. Niet omdat ik mijn werk niet leuk vind, integendeel. Ik ben heel gelukkig met het werk dat ik mag doen. Elke dag zet ik me graag 100% in om het leven en de loopbaan van 40+ ambtenaren mooier en productiever te maken.
Maar er is meer dan mijn bedrijf. Mijn man is 75 en hoewel hij nog steeds in zijn psychologiepraktijk werkt, zal daar eens een einde aan komen. Of ik dan ook wil stoppen, weet ik nog niet.

Invullen
Deze context maakt dat het voor mij belangrijk voelt om mijn laatste bedrijfsjaren goed en zinvol in te vullen. Niet met grote spiksplinternieuwe projecten. Wel met bijvoorbeeld de overdachte keuze om deze week te starten met een jaaropleiding ter verdieping van mijn kennis over positieve psychologie. Ook met het besef dat dit waarschijnlijk mijn laatste lange professionele opleiding is.
 

Twee werelden
Naast deze bedrijfscontext wil ik bewust stilstaan bij mijn leven na het stoppen met mijn bedrijf. Daar heb ik nog geen ideeën over, al weet ik (hoop ik) dat ik me vitaal genoeg voel om niet ‘zomaar’ achter de geraniums te gaan zitten.
Daar komt bij dat ik de twee werelden van professioneel en privé graag met elkaar wil verbinden. Niet 100% doorwerken tot mijn laatste bedrijfsdag om daarna opeens 100% bezig te zijn met hoe ik mijn pensioentijd ga invullen. Ik wil deze twee soepeler in elkaar over laten lopen, al weet ik nog niet hoe.

Weemoed
Ik merk aan mezelf dat deze overpeinzingen veel met me doen. Tegengestelde emoties vragen om aandacht. Het besef dat ik mijn bedrijf, dat ik met zoveel enthousiasme ben begonnen, over een tijdje zal stoppen, komt binnen. Als eenpitter ben ik mijn bedrijf en dit achter me laten, maakt me weemoedig.
Die weemoedigheid hangt ook samen met het besef dat het leven echt eindig is. Ik vind het leven te mooi en belangrijk om er achteloos mee om te gaan. Ik ben dan wel 64, maar als het een beetje meezit, kan ik nog van alles zijn en worden.

Nieuwe vragen
Een artikel dat ik een tijdje geleden las, zette mijn wereld op zijn kop. Ik schreef er onlangs het blog Ga je mee kwartetten? over. Ik kwam tot het inzicht dat onze generatie geen voorbeelden heeft van hoe we op een goede manier oud kunnen worden. Veel nieuwe vragen doemen op, waarop we zelf onze individuele antwoorden zoeken.

Dankbaarheid
Lastig? Jazeker. Tegelijkertijd voelt het als een grote luxe dat ik de mogelijkheid heb om mijn naderende levensjaren in te vullen zoals ik dat graag wil. In verbinding met mezelf en zeker ook met anderen. Daarom overheerst het gevoel van dankbaarheid, wat me extra motiveert om er alles uit te halen wat er in mijn leven zit! De toekomst begint nu!

En jij?
Hoe kijk jij aan tegen de laatste jaren van je loopbaan?

► Fotocredit
Bovenrand en in blog: foto van Marcel van Berkel / Beeldconnect