De maandagmorgenvergadering heeft de geur van bloemkool

Ik kan het niet meer! Pas na een tijdje realiseer ik me dat het om iets heel anders gaat: ik WIL het niet meer.

Ballen in de lucht
Mijn projectaanstelling bij het ministerie zit in het laatste jaar. Naast mijn baan als jurist volg ik sinds een paar maanden twee post-hbo-opleidingen: één voor trainer en één voor coach. Best pittig. Niet alleen door het tegelijkertijd volgen van de opleidingen, maar ook in combinatie met mijn werk. Het lukt me net om alle ballen in de lucht te houden.

Onzichtbaar voor anderen
Totdat ik solliciteer. Als jurist, want dat is tenslotte wat ik ben. Bovendien is het einde van mijn aanstelling in zicht. Het kost moeite om me in de voorbereidende sollicitatiefase enthousiast te verdiepen in de onbekende organisatie. Toch is mijn brief blijkbaar goed ‘gelukt’, want ik krijg een uitnodiging voor een gesprek. Daar overkomt me iets, onzichtbaar voor mijn gesprekspartners.

Slechts buitenkant
Zodra ik buiten het gebouw ben, kan ik eraan toegeven. Het gevoel slaat in alle hevigheid toe. In het gesprek ervaarde ik dat ik naar mezelf keek. Ik zag iemand die een rol speelde: die van deskundig en bevlogen jurist. Overtuigend aan de buitenkant, maar aan de binnenkant klopt er helemaal niets van. Dat verwart me, hoewel er een duidelijke boodschap uit klinkt.

Geen masker meer
Natuurlijk, door het kiezen van opleidingen in een totaal andere ‘tak van sport’ had ik ‘ergens’ al gekozen. Blijkbaar was die keuze toch nog niet helemaal van binnen doorvoeld. Nu lijkt het de hoogste tijd om mijn masker af te zetten. Vanaf dat moment kies ik ervoor om niet meer op juridische functies te solliciteren. Dat voelt als een opluchting en tegelijkertijd vind ik het doodeng. Oké, geen jurist meer. Maar ik ben ook nog niets anders.

Van ambtenaar naar eigen bedrijf
Gelukkig kent dit verhaal een happy ending. Ondertussen ben ik al meer dan twaalf jaar trainer en coach. Niet meer als ambtenaar, maar in mijn eigen bedrijf. Niet langer ‘senior bestuurlijk-juridisch adviseur’, maar blogschrijver, papieren zakdoekjesaanreiker tijdens coachgesprekken, grapjes vertellende trainer, kopjes muntthee drinkende netwerker. Hoe dat bevalt? Prima! Ik kan het iedereen aanraden.

Hoe ruikt het bij jou?
Vaak is de start van de werkweek een goede indicatie voor hoe het met je gaat op je werk. Wat is jouw maandagmorgengevoel? Ruikt dat niet zo fris meer? Kost je werk je meer energie dan het je oplevert? Misschien is het tijd voor verandering. Als ervaringsdeskundige weet ik dat het moed vraagt om je gevoel te volgen. Het kost kracht om het oude en vertrouwde los te laten. Je zult uit je comfortabele positie moeten komen en dat is spannend.
Blijf niet langer in een situatie hangen dan achteraf gezien goed voor je was. Steeds weer blijkt dat gebrek aan werkplezier en motivatie grote psychische gevolgen kan hebben. Kom dus in actie nu het nog kan! Je toekomstige ik zal je er dankbaar voor zijn.

Leestip
Nieuwsgierig hoe ik het aanpakte om mijn loopbaan een andere wending te geven? Lees er alles over in mijn blog In mijn vorige leven was ik jurist.

Bron 
De titel van dit blog ontleen ik met dankbaarheid aan Bas Hoogland. Hij vertelde in een radio-interview hoe hij als directeur van een keten van vrijetijdsparken met dertienduizend huisjes zijn baan opzegde en verantwoordelijk werd voor twee huisjes – die van hemzelf en zijn vrouw.

► Fotocredit
Bovenrand: Engin Akyurt via Pixabay
In blog: congerdesign via Pixabay