Als je maar niet gaat zitten tutten!

De jaren tachtig van de vorige eeuw. Een echtpaar van de vooroorlogse generatie is met de auto onderweg. Dus hij rijdt en zij zit ernaast. Op de snelweg vragen opeens zijn astmaklachten om aandacht. Hij krijgt steeds meer last van benauwdheid. Paniek breekt uit als blijkt dat hij zijn puffers niet bij zich heeft.

Gedurfd plan
Een langzame rit naar de eerste benzinepomp is net haalbaar. In de gedwongen rustpauze is het spannend of hij zich herstelt, maar hij komt weer bij. Dan zegt ze: ‘Nou is het afgelopen. Ik ga auto leren rijden’. Als 50+’er heeft ze geen idee hoe dat moet, maar een andere oplossing is er volgens haar niet. Het feit dat hij niet tegensputtert, zegent haar gedurfde plan.

Een moetje
Dapper begint ze met wekelijkse lessen. Leuk vindt ze het niet, maar ze ziet deze ‘relatie’ als een moetje. Het theorie-examen haalt ze meteen, met maar één fout. De praktijk is een ander verhaal. De schrik zit er goed in als de examinator bij het eerste rijexamen in de eerste straat ingrijpt. ‘Heeft het nog zin om verder te rijden?’ vraagt ze de (volgens haar) uiterst zenuwachtige man. Als hij ‘nee’ antwoordt, is haar reactie: ‘Dan loop ik wel terug’.

Stilte
Ook als de vijf pogingen daarna mislukken, houdt de gedachte ‘ik moet het halen’ haar overeind. En zijn boekhoudersmentaliteit: ‘Als je nu stopt, is het zeker weggegooid geld’. Ze lijdt in stilte, want niemand van haar kinderen of van de vele familieleden weet van haar langdurige relatie met de autorijschool.

Echt waar?
Het duurt jaren voordat haar inzet wordt beloond. Bij de zevende keer is het raak. Als ze het mij aan de telefoon vertelt, weet ik niet wat ik hoor. Mijn moeder is op haar 55ste geslaagd voor het rijexamen!

Kilometergeluk
Mijn vader heeft zo zijn eigen manieren om haar te stimuleren. Als haar nieuwe auto een tijdje voor de deur staat, vraagt hij: ‘Ga je die nog gebruiken?’ En hij reikt haar de sleutels van zijn bedrijfs-BMW aan als ze vertrekken voor een urenlange rit: ‘Begin jij maar’. De eerste keer dat ze zonder hem de snelweg opgaat, waarschuwt hij: ‘Als je maar niet gaat zitten tutten!’
Het levert ontelbare gelukkige kilometers op. Totdat ze na een herseninfarct op haar 70ste de medische keuring niet haalt en moet stoppen met autorijden. Ze is er nog steeds boos over …

Zit jij te tutten met je loopbaan?
Ook als ervaren werker is het belangrijk je aan te passen aan de omstandigheden. De hogere pensioenleeftijd en de snelle ontwikkelingen op de arbeidsmarkt maken het nodig dat je jezelf flexibel en stevig presenteert. Zorg dat je onweerstaanbaar blijft!