Welkom bij de Vereniging van Jamaristen!

Gewoon laten blijven zoals het is – daar houden we het meest van. Dan weet je waar je aan toe bent, geen gedoe. Maar soms heb je pech. Er verandert iets en dan is er, zie je wel, meteen veel gedoe. We worden bevestigd in onze gedachten en ons gevoel. En we zijn blij als het stof van de verandering op de grond valt en daar rustig blijft liggen. Hè hè, gelukkig.

Een hok met herrie
Mijn coachklanten zijn net zo. Werk en loopbaan gaan hun gangetje. Alles lekker vertrouwd. Niks aan de hand. Totdat hun functie vervalt, of de leidinggevende wordt vervangen door ’zo’n jong ding’ of een ‘machomannetje’. Opeens is er een hok met herrie en moet er iets gebeuren. Dan komen ze bij mij en willen een andere baan.

Geen idee
Aarzelend bekennen ze dat ze al twintig jaar hetzelfde werk doen. Eén keer zaten ze met een detachering ergens anders, maar na dat jaar konden ze weer terug naar hun vroegere werkgever. Ja, ze snappen dat ze nu echt aan de slag moeten met hun loopbaan. Al hebben ze geen idee wat ze willen.

Onderzoeken
Ik weet wel raad met dit soort situaties. We onderzoeken wat hun talenten zijn en welke daarvan plezier en energie geven. Dat gaat lang niet altijd ‘zomaar’, het stilstaan bij jezelf. Als je niet gewend bent om naar jezelf te kijken en te ontdekken wat wel of niet bij je past, is dat een behoorlijke exercitie.

Stel dat …
De strubbelingen worden nog groter als ik ze uitdaag om uit hun comfortzone te stappen en te mijmeren over wat ze zouden willen als er geen enkele beperking was. Stel dat ze twintig jaar jonger waren, een andere opleiding hadden, geen fysieke of financiële belemmeringen – wat dan?
Vaak weet ik wat er volgt: ik ontmoet iemand die lid is van de Vereniging van Jamaristen.

Alfabet
Aarzelende Anneke komt er niet uit: ‘Ja, maar dat weet ik nou juist niet!’
Betweterige Bert vindt de oefening lastig. ‘Ja, dat kan je nou wel vragen, maar zo werkt dat niet’.
Constructieve Carel betrekt mij erbij: ‘Ja, hm, leuk, maar daar moet je me echt even bij helpen, hoor’.
Zonder moeite kan ik hier de rest van het alfabet opnoemen. De gemeenschappelijke factor? Ze lijken ‘ja’ te zeggen, terwijl ze ‘nee’ bedoelen. Onbewust camoufleren ze hun ‘nee’ als een ‘ja, maar …’.

Lidmaatschap
Dan hebben ze pech dat ze met mij te maken hebben: ik wijs ze vriendelijk op hun ‘ja, maar’ en ben daarna stil. Ze herpakken zichzelf, het gaat korte tijd goed. Al snel herken ik een hardnekkig patroon. Ik moet mijn interventie een paar keer herhalen totdat ze snappen wat er aan de hand is. Als bekroning feliciteer ik ze hartelijk met hun lidmaatschap van deze beroemde vereniging.

Wandelschoenen
Humor brengt lucht. En werkt goed als confrontatie bij gedrag dat niet handig is als je nieuwe wegen wilt bewandelen. Gelukkig wandel ik een tijdje met coachklanten mee. Altijd met de intentie mezelf zo snel mogelijk overbodig te maken. Wanneer dat is? Als mensen passende wandelschoenen hebben gevonden.

► Fotocredit
Bovenrand: Pixabay | Kerstin Riemer 972915
In blog: Pixabay |ID 591360