Wat je denkt, is waar

Eerst was ik de enige, maar dat duurde niet lang. Na bijna twee jaar kwam er opeens iemand bij. Plus nog een verandering. Zodra mijn ouders dachten dat ik het zou snappen, vertelden ze me dat ik op mijn kleine zusje moest passen. Daarmee kreeg ik een nieuwe taak en werd ik de oudste.

Zorgen
Ik voelde me erg verantwoordelijk en deed mijn opperste best. Door het kleine leeftijdsverschil speelden we veel samen. Onder die leuke oppervlakte was er echter iets waarover ik me zorgen maakte. Dat deelde ik met niemand, want stel je voor dat ze me uit zouden lachen. Mijn zorg ging over onze verjaardagen.

Angst
Mijn zusje en ik zijn een maand na elkaar geboren, in verschillende jaren. Dus: als zij bijvoorbeeld zes werd, was ik zeven. Het duurde dan een paar weken voordat ik mijn achtste verjaardag vierde en er weer twee jaar leeftijdsverschil was. Opgelucht haalde ik adem en was mijn grote angst voorbij.

Een vraag
Die angst had te maken met een prangende vraag in mijn kinderhoofd: wat gebeurt er als zij wél jarig is en ik niet? En wat als dit een paar keer gebeurt? Dan komt er dus een tijd waarin ik niet meer de oudste ben. Ik gruwelde van deze rolwisseling. Het duurde jaren voordat ik de verlossende werkelijkheid ontdekte.

Eigen wereld
Een spoor van mijn vraag bleef aanwezig. Zelfs nu nog maak ik er soms grapjes over als haar of mijn verjaardag op de kalender staat. Dat ik me in mijn jeugdjaren zorgen maakte over iets dat een ouder iemand meteen doorprikt, lijkt me niks bijzonders. Kinderen leven in hun eigen wereld. Het wordt iets anders als blijkt dat zij hierin niet de enigen zijn.

Leren
Dat ontdek ik in een nascholing voor trainers. Het gaat over leren over leren.
Hoe kort we onze aandacht kunnen vasthouden. Enig idee? Slechts twintig minuten!
Hoe ons brein van jongs af aan vastzit in patronen van denken, voelen en doen.
Dat we niet automatisch openstaan voor nieuwe dingen, omdat iets nieuws onzekerheid brengt. Die onzekerheid voelt heel bedreigend en daarom komen we liever niet in dat soort situaties.

Onbewust
Ik leer ook dat we ons niet bewust zijn van wat we automatisch denken en doen. We weten niet waarin we vastzitten. Integendeel. Het voelt juist lekker om vertrouwde dingen te zien, horen en zeggen. Heerlijk in je eigen bubbel.

Flexibel
Laat dat nou net niet handig zijn in je tweede loopbaanhelft. Het risico dat je ‘gewoon’ doorgaat op de weg die je al zo lang kent, betekent dat je weinig nieuws bijleert. De wereld, de overheid en de arbeidsmarkt veranderen, zeker in deze tijd, sneller dan ooit. Zorg dat je flexibel blijft en dat je jezelf openstelt om te ontwikkelen! Hoe doe jij dat?
 

► Fotocredit
Beeld van Orcus, koning van de onderwereld. Locatie: de Tuinen van Bomarzo (Park der monsters) bij het Italiaanse stadje Bomarzo.
Pixabay | alefolsom 1938087