Waarom is een oudere leeftijd toch zo’n gedoe?

Regelmatig vind ik het ontzettend irritant. Ik kan er niks aan doen, het is gewoon beroepsdeformatie. Dat krijg je als je constant met leeftijd bezig bent. Laatst was het weer zo ver.

Compliment?
Ik heb een koffieafspraak met een jongere collega uit de tijd waarin ik nog ambtenaar was. Een leuke man, met wie ik altijd een goed contact had. We praten wat over ons werk en opeens vraagt hij: ‘Hoe oud ben jij eigenlijk?’ Mijn standaardreactie is dan een grote glimlach en het trots noemen van mijn leeftijd. Als ik ‘64’ antwoord, kijkt hij me verbaasd aan. ‘Nee, dat meen je niet. Wat zie je er dan nog goed uit voor je leeftijd!’

Excuus
Ik weet dat hij het als een compliment bedoelt. Toch komt mijn beroepsdeformatie naar boven en die zorgt ervoor dat ik me even inhoud en hem niet meteen bedank. Ik weeg af wat ik ga zeggen en besluit om te benoemen wat hier gebeurt. Ik vertel dat ik weet dat hij het aardig bedoelt, maar dat het door de toevoeging ‘voor je leeftijd’ niet als een fijn compliment voelt. Hij weet zich geen raad, begint te blozen en valt stil. Pas dan zegt hij: ‘Je hebt gelijk, ik bied je mijn excuus aan. Ik had me niet gerealiseerd dat het niet fijn overkomt’.

Woorden
Zo gaat het vaker. Mensen bedoelen het niet slecht, maar het waarderende effect van wat ze willen zeggen, wordt helemaal teniet gedaan door hun woorden. Dat komt zelfs voor bij mensen die bezig zijn met de belangen van oudere werknemers. Ik heb het ondertussen al twee keer meegemaakt dat een 50+ netwerk heel bewust een naam kiest met het woord ‘jong’ erin. Als ik met ze in gesprek ga, hebben ook zij de beste bedoelingen. ‘We willen niet dat anderen denken dat we oud en zeurderig zijn, dus kiezen we een naam die jong uitstraalt. Bijvoorbeeld jong van geest of jong van hart.’

Oud
Ik moet bekennen dat ik, toen ik tien jaar geleden mijn bedrijf begon, nog niet zo kritisch hierover nadacht. Nu steiger ik elke keer als ik die merkwaardige gedachtendraai zie. Hoe kun je nou in hemelsnaam opkomen voor de oudere medewerker als je zelf het woord ‘oud’ uitbant omdat het vervelende associaties zou oproepen? Ik zie het veel meer als een belangrijke missie om het woord ‘oud’ de waarde te geven die het gewoon heeft. Dus niet: oud is out, maar oud is goud!

Alledaags proces
We leven, zeker aan de westerse kant, in een anti-aging wereld of anti-ageing wereld – de spelling is afhankelijk van of je wel of geen Amerikaanse oriëntatie wilt. Weg met alle rimpels en grijze haren, hoewel dat bij mannen minder een houdbaarheidsprobleem is dan bij vrouwen. Oud zijn is niet populair, ouder worden ook niet. En toch gebeurt het met ons allemaal, elke dag. Of we het nou leuk vinden of niet.

Respect
In de Afrikaanse of Aziatische cultuur is er veel meer respect voor ervaren mensen. Hun levenswijsheid wordt met waardigheid tegemoet getreden. Wat als we eens proberen om een klein beetje daarvan ook in ons deel van de wereld over te nemen? Om realistisch om te gaan met mensen die niet meer als ‘jong’ worden gezien.

Veel
Vergis je niet: dat zijn er heel veel! Beleidsmatig word je met 40 al als een oudere werknemer gezien. Ik werk er met mijn bedrijf elke dag aan om 40+’ers hun eigen kracht te laten ontdekken én uitstralen. Ook ondersteun ik organisaties om ze te laten inzien dat het de moeite waard is om te investeren in mensen in de tweede loopbaanhelft. Als die medewerkers weten wat ze waard zijn, als ervaren mens en ervaren werker, komen ze veel meer tot hun recht. Ze kennen hun kwaliteiten en willen zich blijven ontwikkelen, zowel professioneel als op persoonlijk gebied. Ze krijgen energie uit hun werk en zijn voor hun organisatie veel productiever. Mooi hè?

Doe je mee om de 40+ wereld een beetje mooier te maken? Begin bij jezelf: investeer en oogst!

► Fotocredit
Bovenrand: foto van NomeVisualizzato via Pixabay
In blog: foto van Alexa via Pixabay