Verstopt tussen de lijntjes: een onverwacht avontuur

De eerste vraag die ik krijg, maakt me meteen al ongemakkelijk: “Is het voor kinderen of voor volwassenen?”
“Voor volwassenen” antwoord ik zo stevig mogelijk.

Een etalage laat me een impulsief besluit nemen
In eerste instantie loop ik de winkel voorbij. Hoewel ik ondertussen weet dat ik best een creatief iemand ben, zijn tekenen en schilderen daar geen onderdeel van. (Mijn ontdekkingstocht op dit gebied vind je terug in het blog Nee, dat kan ik echt niet!) Een etalage voor kunstenaarsbenodigdheden kan daarom maar op een paar seconden van mijn aandacht rekenen. Als ik bijna de gracht oversteek, keer ik echter plotseling om en ga terug.

Bloemetjes en mandala’s: waar moet ik beginnen?
Onwennig kijk ik in de winkel om me heen. Als een vriendelijke meneer me de weg wijst naar wat ik zoek, kom ik bij een plank van een meter lang. Voor volwassenen staat daar bijna net zoveel als voor kinderen. Ik weet niet waar ik moet beginnen met zoeken en kies willekeurig. De eerste paar exemplaren maken me niet vrolijk. Veel zoetige boeken met tekeningen van bloemetjes en bijtjes, plus de onvermijdelijke mandala’s (voor de leken op dit gebied: mandala is een woord uit het Sanskriet en is te vertalen met cirkel of wiel; de ronde vorm staat symbool voor oneindigheid).

Kinderachtig of intrigerend?
Dan kom ik een boek tegen waarbij ik de neiging heb om het meteen weer terug te zetten. Kom op zeg, kleuren op nummers is toch wel het absolute, meest kinderachtige dieptepunt van creativiteit! Toch verleidt de tekst aan de achterkant me om verder te lezen. Ik wil meer weten over die ‘fascinerende speurtocht van kleur- en onthulpuzzels’. Het blijkt te gaan om ingewikkelde sjablonen die gebaseerd zijn op vormen en patronen van over de hele wereld. Al bladerend lees ik dat het dierenportretten zijn, ‘verstopt’ in een wirwar van kleine en grotere in te vullen delen. Elk portret heeft een andere combinatie binnen 32 kleuren.

Concentratie en kleur: een cadeautje voor mezelf
Ik geef me over aan mijn nieuwsgierigheid en vraag de winkelier om het in te pakken als een cadeautje. Thuisgekomen blijk ik geen kleurpotlodendoos van 32 te hebben, maar een dag later kan ik aan de slag. Al snel merk ik dat ik mijn hoofd erbij moet houden om de juiste kleur te gebruiken en netjes binnen de lijntjes te werken. Van dat laatste hou ik niet zo(!), maar ik focus op mijn taak. Die concentratie geeft me rust, dat voel ik. Een fijn gevoel. Het blijft naar boven komen, steeds als ik de kleurpotloden gebruik.

Van vergeten jeugdliefde tot nieuw plezier
Als ik mijn moeder vertel welke nieuwe hobby ik aan het onderzoeken ben, reageert ze enthousiast. Ze herinnert zich dat ik als kind dol was op kleuren en dat ik ooit een kleurwedstrijd won. Haar woorden frissen mijn geheugen op. Ja, inderdaad, nou weet ik het weer. Dat kinderlijke gevoel in me krijgt een andere dimensie. Wat ben ik blij dat ik mijn eerste rationele gedachte (wat een kinderachtig gedoe – daar ga je toch geen tijd aan besteden!) aan de kant schoof en mezelf dit bijzondere cadeautje gunde!

Jeugdherinneringen als kompas voor je volwassen leven
In de kindertijd kiezen we niet bewust voor wat we graag doen. Ga eens terug naar deze tijd. Die periode kan je in een latere levensfase veel informatie geven over je innerlijke wensen. In het blog Wat wil je later worden als je groot bent? ontdek je drie vragen die je op een andere manier naar je jongere ik laten kijken.
 

► Fotocredit
Bovenrand: onbekend account via Pixabay
In blog: eigen foto van deels ingekleurde tekening