Nee, dat kan ik echt niet!

Voor een nieuwe trainingsmodule denk ik erover om deelnemers een online test te laten maken. Om te zien wat deze inhoudt, doe ik hem eerst zelf; 36 korte stellingen komen langs. Op de meeste reageer ik vlot met ja, nee of soms. Tot die ene stelling die mijn gedachten bijna dertig jaar terug doen gaan. Het is de stelling ‘Mensen zien mij als een creatief persoon’.

Bibbers
Dertig jaar geleden had ik meteen nee gezegd. Met een paar jaar juridische ervaring op zak was ik aan het rondkijken naar een andere functie. Ik wilde graag de beleidskant op, maar durfde niet. Ik was bang (gelieve niet hard te lachen!) dat ik geen ideeën kon bedenken voor nieuw beleid. Ik kreeg de bibbers als ik me voorstelde dat ik een oplossing moest schrijven voor een probleem of iets moest uitleggen op een aangename manier. Dat kon ik echt niet. Althans, dat was mijn alles overheersende gedachte.

Trauma’s
Die gedachte zorgde voor een bijzonder effect toen de jaarlijkse opleidingsfolder in mijn postbakje lag. Mijn oog werd getrokken door een cursus met de opvallende naam Creatief denken. Nou was ik helemaal niet creatief. Tekenen, schilderen, kleien – al vanaf de kleuterschool was dat bij mij een grote mislukking. Nu zouden we zeggen dat ik daar trauma’s mee opliep, maar dat woord kenden we toen nog niet. Altijd als ik iets ‘fabriceerde’, was ik er diep ongelukkig mee. De reacties van andere kinderen en de juf of mijn ouders zorgden ervoor dat ik me nog meer schaamde. Dus, nee, iets creatiefs was niet aan mij besteed.

Denken
Later ontdekte ik dat ik in ieder geval wel kon denken. Ik volgde een universitaire opleiding en haalde mooie cijfers, dus daarin voelde ik me thuis. Hoe creatief denken eruit zou zien? Geen idee, maar de cursusomschrijving sprak me aan. Mijn leidinggevende stelde er geen ingewikkelde vragen over en keurde het goed. Met psychologisch ietwat knikkende knieën begon ik aan de cursus. Ter geruststelling had ik mezelf verteld dat als het echt niet zou gaan, ik me nog altijd met een smoes kon afmelden.

Onuitputtelijk
Het liep anders dan ik verwachtte. Wat voor oefening we ook deden, ik verbaasde mezelf en mijn collega’s met een onuitputtelijke stroom van ideeën. Het ene nog gekker dan het andere, want dat was nou juist de bedoeling. Ik bleek heel creatief, associatief te denken – iets wat ik helemaal niet wist. Als herboren kwam ik na de cursusdagen thuis.

Beperkt
Nog veel later in mijn leven realiseerde ik me dat ik de term creatief veel te beperkt had ingevuld. Ik dacht altijd aan iets maken als schilder of beeldhouwer. Dat veranderde toen ik mijn eigen bedrijf een tijd had en merkte dat anderen jaloers waren op mijn blogs. Die durfden het niet aan om met schrijven te beginnen, zelfs niet als ze daarvoor een cursus hadden gevolgd.

Creatief?
Ook viel het me op dat niet iedereen ‘zomaar’ in het openbaar wil zingen – iets dat mij vrij soepel afgaat. Het bedenken van oefeningen voor training en coaching vind ik geweldig en triggert mijn creatieve brein. In de meer passieve sfeer geniet ik met volle teugen van foto’s, films, ballet, muziek en literatuur. Al die artistieke, creatieve kunstvormen boeien en voeden me.
Terug naar de test. Met een grote glimlach druk ik bij de stelling ‘Mensen zien mij als een creatief persoon’ op ja.

En jij?
Hoe kijk jij naar jezelf? Houden jouw gedachten je tegen om iets te doen? Zet jezelf opzij – je bent en kunt veel meer dan je denkt!

► Fotocredit
Bovenrand: afbeelding van Schäferle via Pixabay
In blog: afbeelding van FotoRieth via Pixabay