Mijn organisatie wordt opgeheven!

Ze kan het nog steeds niet geloven. Haar wereld staat op z’n kop. En niemand weet wat er volgend jaar met de medewerkers gebeurt. Nou ja, sommige mensen gaan over naar de provincie. Maar wie dat zullen zijn, dat weten ze nog niet.

Shock
Ria (47) zit tegenover me en ik kan zien dat ze enorm geschrokken is. Al 25 jaar werkt ze bij deze overheidsorganisatie en doorstond de nodige stormen. Ze is enorm betrokken bij haar werk met veel aspecten op natuurgebied. En ze vindt de natuur zó belangrijk dat werken bijna niet als werken voelt. Ze blijft maar praten over hoe ze dit niet had verwacht.
Het is begrijpelijk dat je in shock bent als je hele wereld instort omdat je organisatie verdwijnt. Of je straks nog een baan hebt, is onzeker. Als dat straks al zo is, weet je niet waar en met wie. Je zekerheden staan op de tocht.

Een rouwproces
Mensen reageren vaak heel verschillend op dit soort gebeurtenissen. Toch is er een patroon te zien bij het omgaan met een ingrijpende verandering. Het verwerken van tegenslagen lijkt op wat er gebeurt bij het verlies van een dierbaar iemand. Degene die achterblijft, moet omgaan met alle emoties die zijn verbonden met dit grote verlies. Veel mensen doorlopen fasen in zo’n rouwproces.

Nee, dat kan toch niet!
Het begint met ontkenning. Je gelooft niet wat er is gebeurd. Door de waarheid af te wijzen bescherm je jezelf. Het goede nieuws is dat je in je onbewuste al ruimte schept om in de (nabije) toekomst de realiteit aan te kunnen.

Protest!
Je verzet je tegen de verdrietige ervaring. Iemand krijgt de schuld van deze vreselijke gebeurtenis: de staatssecretaris, je directeur. Sommige mensen worden woedend en richten al hun boosheid op hun omgeving.

Onderhandelen en vechten
Als je merkt dat protesteren niet helpt, kun je proberen je verlies te verwerken door te vechten. Je stapt naar de ondernemingsraad of organiseert een grote staking. Je vecht je ontslag aan bij de rechter.

De wanhoop regeert
Je voelt je machteloos. Wanhopig loop je rond. Depressieve gevoelens spelen op. Je vraagt je af of je ooit nog wel een nieuwe baan vindt. Sommige mensen sluiten zich af voor de buitenwereld en melden zich ziek. Niets lijkt nog de moeite waard.

Het is zoals het is
In de laatste fase accepteer je wat er gaande is. Je begrijpt dat je zult moeten leren leven met het feit dat je baan niet meer bestaat. Heel langzaam ga je nieuwe plannen maken. Het kan zijn dat je door je verlieservaring anders tegen dingen aankijkt.

Omgaan met tegenslag? Dat kun jij ook!
De fasen van een rouwproces zijn niet voor iedereen even intensief. Ook de volgorde kan anders zijn, want elk mens rouwt op zijn eigen manier. Neem de tijd om te rouwen, maar zorg ervoor dat je hierin niet blijft vastzitten. Pak na verloop van tijd jezelf weer op en richt je op de toekomst, eventueel met behulp van een coach.

► Fotocredit
Bovenrand: foto uit eigen archief
In blog: afbeelding van Alexis via Pixabay