Hij doet het al vijftig jaar

Zodra ik het bericht lees, noteer ik de datum. Ik wijzig een afspraak om die ochtend vroeg achter mijn beeldscherm te zitten. Als mijn actie is gelukt, kan ik niet wachten op die ene avond, met hem.

Frankrijk
Toen ons gezin in de jaren zeventig van de vorige eeuw in Frankrijk woonde, zette hij de eerste stappen op het openbare toneel. Mijn liefde voor hem begon iets later, toen ik oog en oor begon te krijgen voor zijn muzikale poëzie. Daarna verdiepte mijn bewondering zich telkens weer – gevoed door langspeelplaten en in de loop van de tijd vooral door concerten.

Leven
Natuurlijk klinkt een studio-opname van een lied altijd perfect. Er is eindeloos geschaafd aan de tekst, de stem van de solist en aan de begeleiding. Maar voor mij leeft het niet echt en gaat er niets boven het bijwonen van een concert. Al vele keren had ik die ervaring en ook nu weet ik dat het iets speciaals gaat worden, die paar uur op vrijdagavond.

Voorpret
De voorpret begint met twee bijzondere uitgaven. Eerst verschijnt er een boek met een uitgebreide analyse van zijn loopbaan. Ik lees over het werk van iemand die ik in al die jaren zo goed heb leren kennen. Over zijn succes dat niet zomaar ontstond, de worstelingen om te durven vertrouwen op zijn eigen stem. Over het lieflijke imago als de man van de bloemetjes en de bijtjes die zich ontwikkelde tot iemand met maatschappelijke thema’s in zijn chansons. Het boek heeft alle teksten, elk lied ondersteund door een persoonlijke toelichting.
Alsof dat nog niet genoeg is, komt er ook nog een set uit van zestien cd’s met niet alleen gepubliceerde chansons, maar ook tientallen versies die niet eerder zijn uitgebracht. Plus artikelen van mensen met wie hij intensief samenwerkte. Wat een aandacht is er aan deze twee producten besteed.

Yves Duteil
De beroemde zaal van de Folies Bergère in Parijs is goed gevuld en roezemoest opgewonden. Ik herken mensen van de vriendengroep op Facebook. Zodra Yves Duteil op het podium verschijnt, staat het publiek op om hem applaudisserend te feliciteren met zijn vijftigjarig bestaan als artiest. Een prachtige start van een aantal bijzondere uren.

Live
Wat ik mateloos aan hem bewonder, is de manier waarop hij live musiceert. Als je al zo lang meedraait en telkens weer dezelfde beroemde nummers zingt en speelt, hoe houd je dan jezelf fris en gemotiveerd? Wat ik zie, hoor en voel is dat hij er elk concert in slaagt om iets speciaals met het publiek te delen. Breekbaar, open, oprecht en kwetsbaar – dat zijn de kwaliteiten die ik tot leven zie komen. Elk woord, elke zin wordt doorvoeld alsof het de eerste keer is dat hij dit lied zingt. De emoties zinderen door de zaal, ook bij mensen om me heen die, net als ik, veel teksten woordelijk meezingen.

Emoties
Ik zit op de derde rij, in het midden en zie ook bij Yves zelf de emoties. Hij blijkt allerlei speciale mensen te hebben uitgenodigd: zijn schoonvader van 92 (over wie hij een chanson maakte), familieleden van overleden componisten met wie hij muziek schreef, bekende mensen van radio en televisie die belangrijk waren in zijn loopbaan. Telkens als hij iemand benoemt, zie ik zijn gezicht verzachten en zijn ogen zich vullen met gevoel. Ik voel me intens betrokken bij alles wat er gebeurt en krijg kippenvel op mijn armen.

Geen automatisme
Bij ervaren artiesten zie je vaak het oppervlakkige automatisme van iemand die op zijn lauweren rust en steeds hetzelfde kunstje herhaalt. Niet bij Yves Duteil. Als ik zijn geheim in één woord probeer te vatten, is dat echtheid. Geen kunstmatige fratsen, maar iemand die zich geeft zoals hij is.
Voor mij is hij een grote inspiratiebron die mij motiveert om me te blijven ontwikkelen en mijn talenten in te zetten om mezelf en de wereld een stukje mooier te maken.

En jij?
Ik gun je een werkgelukkige lange loopbaan! Wat doe jij als ervaren werker om gemotiveerd op jouw podium te blijven stralen?

Leestip
Tijdens een van zijn concerten maakte ik iets indrukwekkends en ontroerends mee. Ontdek het in het blog Nog nooit voelde ik zo duidelijk de kracht van kwetsbaarheid.

Bonus
Het lied À l’abri de l’amour staat op zijn laatste cd. Het vertelt het verhaal van optimisme – de kracht van de hoop die onze blik op de wereld kan veranderen.

“S’il est vrai que l’espoir un jour peut refleurir
S’il s’éveille un matin comme un arbre à son heure
Nous aurons beau tout faire pour nous garder du pire
On n’est jamais vraiment à l’abri du meilleur”

(Als het waar is dat de hoop op een dag weer kan bloeien
Als deze op een ochtend ontwaakt zoals een boom dat op zijn tijd doet
We zouden van alles kunnen doen om ons van het ergste te redden
Maar we zijn nooit ver weg van de bescherming door het allerbeste)

► Fotocredit
Bovenrand: Gerd Altmann via Pixabay
In blog: Shirley Hirst via Pixabay