Help! Ik weet niet meer hoe ik moet coachen!

Dat is niks voor mij, ik weet het zeker. Hoe kan ik nou iemand coachen die ik niet ken? Ik moet iemand zien, ruiken, voelen. Laat mij nou maar gewoon gesprekken voeren, dat gaat prima. Toch kriebelt het ergens. Stuurt het universum mij misschien een boodschap als de nieuwsbrief van de beroepsorganisatie voor coaches een workshop over e-coaching aankondigt? Heel dicht bij mij in de buurt, alsof ik word uitgedaagd. Ik besluit er een avond aan te besteden en me aan te melden. Met de overtuiging dat ik daarna echt kan zeggen dat het totaal niet bij me past.

E-coaching: wat is dat?
Die avond licht de workshopleider een aantal aspecten toe. E-coaching is een afkorting van electronic coaching en dat kan op veel manieren. Het gemeenschappelijke kenmerk is dat het coachen op afstand is. Zit je bij face-to-facecoaching ‘gewoon’ bij elkaar in één ruimte, bij digitale coaching heeft het contact een andere vorm. Je communiceert via de electronische weg.

Hoe communiceer je dan?
Dat kan via telefoon, videoverbinding, chatten of mailen. Soms ben je zichtbaar voor elkaar, soms niet. Soms loopt het contact via een gesprek, soms is het schriftelijk. Meestal is de communicatie gelijktijdig, bij mailcoaching niet.

Ik ben verkocht!
We doen een aantal oefeningen die veel impact hebben. Ik merk hoe waardevol schriftelijk contact kan zijn. Als ik dan ook nog hoor dat deze manier van coachen wetenschappelijk is onderzocht en dat gebleken is dat het veel effectiever en sneller is dan face-to-facecoaching, ben ik verkocht!

Leve het avontuur
Ik lees het standaardboek over e-coaching en bekijk hoe de opleidingen voor e-coaching eruit zien. Al snel besluit ik een nieuw avontuur aan te gaan: ik schrijf me in voor twee opeenvolgende opleidingen. Weer terug naar de schoolbanken!

Aangenaam: ik ben Fleur
Ik kies voor opleidingen die zich richten op e-mailcoaching. De eerste cursusdag zorgt ervoor dat ik boordevol nieuwe kennis en indrukken thuis kom. We worden geacht praktijkervaring op te doen en krijgen een proefklant toegewezen. De mijne heet Fleur. Ik weet dat haar casus weliswaar levensecht is, maar dat achter haar zogenaamde foto een ervaren e-coach zit, die mij nauwlettend in de gaten houdt en, waar nodig, corrigeert. Hij of zij speelt een rol.

Aan de slag
Alle mailcontacten vinden plaats in een digitale, beveiligde omgeving. Nieuwsgierig open ik het dossier van Fleur. Er blijkt uit mijn naam een welkomstbericht naar haar te zijn verzonden en ze heeft ook al geantwoord. Nu is het dus mijn beurt om iets te doen. Tja, hm.

Wat in hemelsnaam?
Van de eerste cursusdag weet ik dat ik niet zomaar een berichtje kan verzenden. Het is de bedoeling dat ik aan de slag ga met een bepaald model en me verdiep in taalstrategieën. ‘Een delicate kwestie’, zo schrijft het studieboek. Lekker stimulerend als je nog nooit aan e-coaching hebt gedaan! Ik zet hier even neer wat er precies over staat, zodat je kunt meegenieten.

Altijd risico's
‘Als je te direct bent, kun je als bot overkomen. Als je indirecte middelen inzet, loop je het risico niet duidelijk en efficiënt te zijn, waardoor er misverstanden kunnen ontstaan. Als je respectvolle middelen inzet, kun je als stijf worden beschouwd. Met joviale middelen loop je het risico grenzen te overschrijden.’ Wat ik ook bedenk, er zitten dus altijd risico’s aan, zo concludeer ik. Verder word ik ook nog geacht aandacht te geven aan taalanalyse en taalhandelingen. Er volgen de nodige pagina’s met theorie. Waar ben ik aan begonnen?

Alles is zichtbaar
Ik weet dat alles wat ik doe, zichtbaar is in het dossier. Ik weet ook dat die e-coach achter Fleur aan het eind van het traject een ‘beoordeling’ over mijn doen en laten schrijft. En ik weet dat ik alle e-mails, oefeningen en Fleurs uitwerkingen moet printen en voor intervisie op de tweede cursusdag moet inleveren. Ja, inderdaad, het zit van voor tot achter behoorlijk dichtgetimmerd.

Al die onzekerheid
Het hele gedoe maakt me erg onzeker. Het voelt alsof ik nog nooit eerder aan coaching deed. Ik haal diep adem, analyseer tot ik een ons weeg en stel mijn eerste bericht op, met een oefening erbij. Nu maar afwachten wat Fleur hiermee doet. Wordt vervolgd!

En jij?
Wanneer deed jij voor het laatst iets nieuws, iets waardoor je je onzeker voelde? Eén ding weet ik ondertussen zeker: nieuwe dingen laten je groeien, houden je scherp en zorgen voor ontwikkeling. En dat is nodig, want op ‘onze leeftijd’ is stilstand achteruitgang!
 

► Fotocredit
Bovenrand: kropekk_pl via Pixabay
In blog:
eerste foto: Sasin Tipchai via Pixabay
tweede foto: Pexels via Pixabay