Doormodderen is ook een optie

Een bijna lege kantoorkamer. Er staan alleen nog de dozen met zijn dossiers - ingepakt en keurig geordend op hoge stapels. Vanachter zijn lege bureau kijkt hij naar de klok die de vijf uur nadert. Hij ziet de seconden wegtikken. Met elke seconde die voorbij gaat, komt zijn pensioen dichterbij. Daar kijkt meneer Schmidt enorm naar uit.

Een nieuw leven
Het afscheidsdiner met collega’s en vrienden is druk en de prijzende woorden doen hem goed. Daarna vindt hij het moeilijk om zich aan te passen aan zijn nieuwe leven. Zijn vrouw Helen wil reizen met de net gekochte luxe bejaardenkampeerwagen, maar hij ziet op tegen de intimiteit van het samenzijn. Bitter constateert hij dat hij na 42 huwelijksjaren van haar vervreemd is. En dan wil hun enig kind, dochter Jeannie, ook nog eens trouwen met een vriendelijke sukkel.

Noodlot
Als hij na een tijdje terugkeert op zijn oude kantoor om de jonge opvolger hulp aan te bieden, wordt die helpende hand vriendelijk maar beslist afgewezen. Hij verlaat het gebouw en ziet al zijn dozen, de som van zijn hele carrière, bij het vuilnis staan. Bij thuiskomst blijkt het noodlot te hebben toegeslagen: Helen is overleden aan een bloedklonter in haar hoofd.

Eenzaamheid
Jeannie en haar vriend komen over voor de begrafenis. Na een paar dagen moeten ze terug naar hun drukke banen en dan wordt Schmidt overmand door eenzaamheid. Hij stopt met douchen, slaapt voor de televisie en gaat boodschappen doen met een jas over zijn pyjama. Als groots protest tegen de zinloosheid van het bestaan, komt hij niet verder dan over de toiletpot plassen.

Terugkijken
In een laatste poging zichzelf een bestaansreden te geven, vertrekt hij in de veel te grote camper voor een lange reis naar zijn dochter. Onderweg komt hij steeds meer tot het besef dat hij niets van zijn leven heeft gemaakt. Met andere ogen kijkt hij terug op zijn saaie werkbestaan als verzekeringsman. Terwijl dat het enige was dat betekenis aan zijn leven gaf. Nu vindt hij niet meer dan een klein beetje troost in de maandelijkse donaties en brieven aan een Tanzaniaans pleegkind. In die brieven lucht hij zijn hart en durft hij woorden te geven aan zijn angst voor verlatenheid en overbodig zijn.

Puinhoop van het leven
Het zijn de hoofdlijnen van About Schmidt, een bijzondere film. Ik word geraakt door het mededogen waarmee de regisseur de hoofdpersoon neerzet als iemand die vast is komen te zitten in de puinhoop van zijn eigen leven. Een perfect spelende Jack Nicholson, bekend van zijn grimassen en charisma, geeft uitdrukking aan een rol die ver verwijderd is van de vele andere personages die hij vertolkte. Hij is hier een man zonder illusies, met holle stem en een glazige uitdrukking.

Huilen en lachen
In de film komen belangrijke levensthema’s aan bod als eenzaamheid en de ervaring er niet meer bij te horen. De nietigheid van de mens geeft er een existentialistisch tintje aan. Drama? Jazeker, maar de vele scènes met onderkoelde humor zorgen ervoor dat het drama niet te zwaar wordt. Het voelt dan ook meer als een tragikomedie. Sommige scènes zijn treurig en humoristisch tegelijkertijd - als kijker weet je niet of je moet huilen of lachen.

Schmidt kijkt terug op zijn leven met de ogen van een gepensioneerde. Hij is er niet tevreden over en vraagt zich af hoe hij verder moet. De film geeft geen antwoord, maar legt een pijnlijk dilemma bloot. Blijf je doormodderen of ga je op zoek naar de waarheid over jouw leven?

Bonus
In de trailer krijg je een indruk van de film.

► Fotocredit
Bovenrand: foto van benjschaer via Pixabay
In blog: foto van Bruno via Pixabay