Het duurde maar een minuutje. Toen was ik opeens 15 jaar jonger! Ik keek hem glunderend aan en genoot van deze gebeurtenis. Pas in tweede instantie kwam de klap bij me binnen.
Even meten
Onze sportschool heeft een nieuwe eigenaar. Die nodigt alle klanten uit voor een intakegesprek. Uitgebreid wordt stilgestaan bij mogelijke fysieke aandachtspunten. Daarna is het tijd voor het echte werk en dat start met een test. Een wonderbaarlijke weegschaal bepaalt niet alleen mijn gewicht, maar ook het vocht- en vetpercentage in mijn lichaam. Na nog wat andere getallen deelt het apparaat me mijn fysieke leeftijd mee. Ik doe het, vergeleken met mijn leeftijdgenoten, helemaal niet slecht en ben in prima conditie. Tot mijn verbazing blijk ik niet 64, maar ‘slechts’ 49 jaar jong te zijn …
Wow!
De hele dag (en nog een paar dagen daarna) verkeer ik in een soort jubelstemming. Zoveel jaren jonger, niet slecht hè? Totdat ik me realiseer dat ik handel in strijd met onze grondwet: dit is je reinste leeftijdsdiscriminatie! Foei! Ai, dat had ik niet van mezelf gedacht. Beschaamd kom ik weer terug in de werkelijkheid.
Ridderwerk
Ik ben al een flink aantal jaren bezig met ‘de oudere werknemer’. Als een bevlogen ridder vecht ik voor de positie van 40+’ers. ‘Weg met die stereotype beelden! Hoezo te oud voor vernieuwing? Kom op voor jezelf als ervaren werker en investeer in die lange loopbaan!’ Ik voer mijn ridderwerk uit waar het maar kan. Soms droom ik er zelfs van. En dan nu dit.
Hoe kan dat nou?
De ervaring doet mij peinzen. Hoe kan het uitgerekend mij overkomen? Blijkbaar ben zelfs ik niet immuun voor, tja, voor wat eigenlijk? Voor iets dat in elk geval veel groter en dieper is dan ikzelf. Een maatschappelijke of cultureel bepaalde manier van denken waardoor jong beter is dan oud. Ik ben geen cultuurfilosoof, maar ik merk wel dat goed oud worden tegenwoordig synoniem is met zo lang mogelijk jong blijven. Dat geldt in versterkte mate voor vrouwen, die ook nog eens last hebben van een klassiek schoonheidsideaal. De George Clooneys van deze wereld schijnen daar veel minder onder gebukt te gaan, ondanks hun grijze haren.
Leeftijd is een selectiecriterium
Het maakt de arbeidsmarktpositie van 40+’ers niet florissant. De ouderwetse, maar erg hardnekkige beelden zijn expliciet, maar vaak ook zwijgend aanwezig. Het schijnt zo te zijn dat de moderne automatische verwerkers van cv’s de geboortedata filteren op minder dan 40 jaar. Iedereen die ouder is, komt niet door de eerste selectie. Dus maar geen geboortedatum erin zetten? Ook dan val je door de mand, want dat doen alleen ‘ouderen’ …
Eendracht maakt macht!
Ik kan de wereld om ons heen niet veranderen, hoe graag ik dat soms ook wil. Wat dan wel? Begin bij jezelf! Laten we als 40+’ers zorgen dat we de moeite waard zijn en blijven voor de arbeidsmarkt. Dat we onze sterke punten kennen en voor het voetlicht weten (en durven) te brengen. De flink langer geworden loopbaan schreeuwt om investeren in ‘employability’, of je nu 40, 50 of 60 bent. Ik ga ervoor. Doe je mee? We zijn met zo velen. Dan maken we samen de wereld een stukje mooier!
Pak je kans!
Wil je ondersteuning bij je loopbaan? Meld je aan voor het Loopbaanvitaliteitsgesprek. In een persoonlijk gesprek staan we stil bij jouw situatie en ontdek je wat je nodig hebt om met plezier te werken. Ervaar dit stimulerende gesprek en kijk bij Loopbaanvitaliteitsgesprek voor meer informatie.
Reacties
Josien Sneek
Dank voor je reactie, Marieke! Het antwoord op de vraag hoe we goed oud worden is inderdaad een grote uitdaging. Lichaam én geest spelen allebei een rol. Zelf merk ik dat met plezier werken belangrijk is om goede energie te houden en te krijgen.
Marieke
Prachtige zin: 'dat goed oud worden tegenwoordig synoniem is met zo lang mogelijk jong blijven'. De uitdaging is hoe dan wel ...