Ai, dat had ze beter niet kunnen doen!

Als deelnemer zit ik bij een online opleidingsdag. We hebben de lunchpauze net achter de rug en de trainer stookt het energievuurtje weer op door stil te staan bij onze namen. We kletsen wat, totdat ze vraagt of Sneek mijn meisjesnaam is. Dat had ze beter niet kunnen doen.

Onaanvaardbaar
In mijn jongere jaren was ik een felle feministe. Nog steeds ben ik bezig met de gelijkheid van vrouwen en mannen, al schiet ik niet meer meteen in de actiemodus als het woord ‘vrouw’ denigrerend wordt genoemd (wel 'vrouwtje'!). De term ‘meisjesnaam’ staat echter hoog op het lijstje van onaanvaardbaarheden. Ik reageer heftig in het als gezellig keuvelend bedoelde groepsgesprek.

Irritant
Ik vind het woord ‘meisjesnaam’ absoluut niet meer kunnen. Veel logischer is de term geboortenaam – het is ten slotte de naam die vrouwen (en mannen!) bij hun geboorte krijgen. Ontzettend irritant dat het gebruik van de term ‘meisjesnaam’ zo hardnekkig is, want ook als getrouwde vrouw heb je je geboortenaam nog steeds. Daar is helemaal niks meisjesachtig aan.
 

Trots
Is mijn naamsgevoeligheid een genetisch bepaald iets? Ik ga het bijna denken als ik bij mijn moeder een omgekeerde verontwaardiging zie. Zij krijgt de uitnodiging voor vaccinatie op haar geboortenaam en wordt er witheet over. ‘Hoe durven ze!’, zo vertelt ze me. ‘Ik heet nog steeds mevrouw Sneek!’
Ze is 88. Toen ze trouwde, zei de ambtenaar dat ze vanaf dat moment mevrouw Sneek heet. Die nieuwe naam draagt ze nog steeds met trotse vanzelfsprekendheid.

Identiteit
Namen doen iets met ons, met onze identiteit. Ze zijn de persoonlijke verbinding met anderen. Niet voor niets is een van de meest iconische Nederlandse dichtregels “voor wie ik liefheb wil ik heten”.
Wat zegt jouw naam over jou?

► Fotocredit
Bovenrand: Pixabay | Hans Braxmeier 60097
In blog: foto door Christiaan M. Bijl, mijn echtgenoot